تعامل با افراد دارای معلولیت

مرحله 1: خود را آموزش دهید زمانی را صرف آموزش انواع ناتوانی ها، علل آنها و باورهای غلط رایج کنید. درک چالش هایی که ممکن است افراد با آن مواجه شوند به شما کمک می کند تا تعامل موثرتری داشته باشید.

مرحله 2: از زبان مناسب استفاده کنید هنگام اشاره به افراد دارای معلولیت از زبان اول استفاده کنید. این به معنای قرار دادن فرد بر معلولیت است. به عنوان مثال، به جای «افراد بینایی» بگویید «فرد دارای نقص بینایی».

مرحله 3: به فضای شخصی احترام بگذارید هنگام تعامل با افراد دارای معلولیت، به فضای شخصی و مرزها احترام بگذارید. همیشه قبل از کمک به کسی یا دست زدن به وسایل کمک حرکتی او اجازه بخواهید.

مرحله 4: به طور واضح ارتباط برقرار کنید هنگام برقراری ارتباط با فردی که دارای نقص شنوایی است، مستقیماً با او روبرو شوید و واضح صحبت کنید. در صورت لزوم، از ارتباطات نوشتاری یا مترجم زبان اشاره استفاده کنید.

مرحله 5: صبور باشید و گوش دهید برخی از افراد دارای معلولیت ممکن است ارتباط متفاوتی برقرار کنند یا برای بیان خود به زمان بیشتری نیاز داشته باشند. صبور باشید، توجه کامل خود را به آنها معطوف کنید و فعالانه گوش دهید.

مرحله 6: با احترام پیشنهاد کمک کنید اگر فکر می کنید ممکن است شخصی به کمک نیاز داشته باشد، مودبانه از او بپرسید که آیا کمک می خواهد قبل از اقدام. اگر پیشنهاد شما را رد کردند به تصمیم آنها احترام بگذارید.

مرحله 7: از فرضیات خودداری کنید در مورد توانایی‌ها یا محدودیت‌های یک فرد بر اساس ناتوانی‌اش فرضی نسازید. با هر فرد به عنوان یک فرد رفتار کنید و از کلیشه ها دوری کنید.

مرحله 8: مشارکت را تقویت کنید با اطمینان از دسترسی در فضاهای فیزیکی، فراهم کردن امکانات در صورت نیاز، و ارتقای فرصت های برابر برای همه، محیطی فراگیر ایجاد کنید.

علاوه بر این، در اینجا 18 نکته برای تعامل با افراد دارای معلولیت وجود دارد:

1. با افراد دارای معلولیت همانطور رفتار کنید که با دیگران رفتار می کنید.
2. از به کار بردن الفاظ توهین آمیز یا توهین های مرتبط با معلولیت خودداری کنید.
3. از موانع دسترسی آگاه باشید و برای رفع آنها تلاش کنید.
4. در صورت نیاز کمک ارائه دهید، اما قبل از اقدام منتظر پذیرش باشید.
5. مستقیماً با آن شخص صحبت کنید، نه همراه یا مترجم او.
6. اگر شخصی از ویلچر استفاده می کند، مطمئن شوید که فضای کافی برای مانور دارد.
7. بدون اجازه به وسایل کمک حرکتی دست نزنید یا به آنها تکیه نکنید.
8. هنگام برقراری ارتباط با فردی که دارای اختلال گفتاری است صبور باشید.
9. در صورت لزوم از وسایل کمک بصری یا ارتباط نوشتاری استفاده کنید.
10. هنگامی که فردی را که دارای نقص بینایی است راهنمایی می‌کنید، بازوی خود را برای حمایت ارائه دهید.
11. روشن صحبت کنید و هنگام صحبت کردن از پوشاندن دهان خودداری کنید.
12. اگر شخصی حیوان خدمتکار دارد، از حواس پرتی یا نوازش بدون اجازه آن خودداری کنید.
13. در مورد توانایی های فکری بر اساس ناتوانی های جسمی فرضیات خودداری کنید.
14. مراقب حساسیت های حسی باشید و در صورت امکان محیط را تنظیم کنید.
15. افراد دارای معلولیت را در مکالمات و فعالیت های اجتماعی بگنجانید.
16. به انتخاب های شخصی و تصمیمات افراد دارای معلولیت احترام بگذارید.
17. از زبان فراگیر استفاده کنید و از برچسب زدن افراد صرفاً به دلیل ناتوانی آنها خودداری کنید.
18. با هر فردی با وقار، احترام و مهربانی رفتار کنید.

به یاد داشته باشید که هر فردی منحصر به فرد است و ضروری است که به تعاملات با صراحت و احترام برخورد کنید.

منابع : 

1. قانون آمریکایی های دارای معلولیت (ADA): ADA یک قانون جامع است که تبعیض علیه افراد دارای معلولیت را در زمینه های مختلف زندگی عمومی ممنوع می کند. این دستورالعمل ها و استانداردهایی را برای دسترسی و گنجاندن ارائه می دهد.
2. مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC): مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها منبع قابل اعتمادی از اطلاعات در مورد معلولیت ها است که منابع، تحقیقات و راهنمایی هایی را در مورد انواع مختلف معلولیت ها و تأثیر آنها بر زندگی افراد ارائه می دهد. .
3. سازمان بهداشت جهانی (WHO): WHO رهبری جهانی را در بهداشت عمومی، از جمله مسائل مربوط به ناتوانی، فراهم می‌کند. انتشارات و گزارش های آنها بینش های ارزشمندی را در مورد پیشگیری از ناتوانی و توانبخشی ارائه می دهددر، و شمول اجتماعی.

این منابع معتبر اطلاعات گسترده ای در مورد ناتوانی ها، قابلیت دسترسی و شیوه های فراگیر ارائه می دهند.